Vrijwilligerswerk in Frankrijk - mijn stem als fotograaf (2025)

Van 9 mei tot 16 juni '25 verbleef ik in Bretagne 🇫🇷 voor vrijwilligerswerk op een biologische boerderij. Het was een bewuste keuze, gemaakt om gezondheidsredenen – ik had nood aan rust, aan eenvoud, aan het herademen van mijn passies en doelen in het leven, want die was ik, eerlijk gezegd, een beetje kwijt. Maar het was niet mijn eerste keer 'werken in het buitenland'. Als jonge twintiger kon je me voor een paar maanden vinden in Kreta en Rhodos als jobstudent bij TUI. Het was tijd voor een nieuw avontuur!

Mijn ochtenden begonnen vroeg! Om 7 uur stond ik klaar met mijn werkschoenen aan, ondergedompeld in het ritme van de boerderij. Ik plukte aardbeien doorheen lange rijen vochtige serres. Tussendoor moest ik kerstomaten plukken en dat gaat snel en haastig, want ze vallen makkelijk van de tak. Het werd al snel duidelijk dat ik hun ritme van werken niet gewoon was, onhandig, als een beginneling die het tempo moest volgen, ‘duidelijk een groentje’ dacht ik. Mijn handen werden snel ruw, maar mijn hoofd werd stil...het contact met de aarde, de geur van vers geplukte aardbeien, de zweetdruppels langs mijn voorhoofd – het was therapeutisch! Geen beeldschermen, geen drukte, enkel de cadans van het boerenleven.

De boerderij zelf is een waar paradijs: uitgestrekte velden, wilde en eetbare bloemen in zowaar elk hoekje dat je passeert, geurige kruiden en een klein, rustiek winkeltje met producten recht uit de aarde. Zelf hou ik me ook bezig met zoveel mogelijk vers koken, groentjes kweken in mijn moestuin, en homemade dessertjes bakken. 🫶🏼 De boerderij, een plaats vol charme, voelde aan als thuiskomen.

Het is een groot familiebedrijf waar ik hartelijk werd ontvangen! Wat ik toen nog niet wist, was dat ik: net daar, in de natuur, aan zee met de stilte rondom mij, maar ook tijdens de vele werkuren, onverwachts mijn droom zou kunnen waarmaken. Elke week organiseerden ze een typische Franse zomerbar, een guinguette, zeg maar. Na kennisgemaakt te hebben met iedereen, haalde ik mijn camera boven en mocht ik dit alles fotograferen. Ik voelde meteen: dit is het! Beelden die al meer dan tien jaar in mijn hoofd leefden en waar ik van wegdroomde, kregen hier vorm: close-ups vol leven! Kinderen renden om me heen; ik ving hun portretten en vluchtige glimlachen. Aan de kleine, felgekleurde tafeltjes werd vrolijk getoost met glazen ambachtelijke appelcider. Ik fotografeerde close-ups van versgeplukte kerstomaatjes, vuurrode en eetrijpe aardbeien. Kortom, details die voorheen aan mij voorbijgingen, kregen nu betekenis.

Ook de kust, amper tien minuten verderop, bracht me inspiratie. Elke wandeling leverde me nieuwe beelden op en nieuwe verwonderingen. Het voelde aan als thuiskomen.

Daarnaast kreeg ik de kans om portretten te maken van het personeel terwijl ze aan het werk waren op het veld en in de boerderij. Geen geposeerde beelden, maar rauwe, eerlijke momenten. Een reeks die dicht bij het leven staat – en die ik binnenkort nog zal publiceren.

In Bretagne vond ik de rust die ik zocht, én de richting die ik nodig had. Daar ontstond mijn nieuwe begin als portret- en lifestylefotograaf. Een stijl die draait om eenvoud, echtheid en schoonheid in het alledaagse, precies zoals het daar aanvoelde.

Ik heb nog niet alle foto's bewerkt en gepubliceerd. Het is een hele reeks van verschillende dingen, maar hier is al een klein voorsmaakje.

Er moeten nog veel foto's online komen te staan.

Anastasia 🫶🏼🇫🇷